Wczesne Wspomaganie Rozwoju przeznaczone jest dla dzieci z różnorodnymi trudnościami, takimi jak: niepełnosprawność intelektualna, ruchowa, autyzm, zaburzenia wzroku czy słuchu, a także opóźnienia w rozwoju mowy czy motoryki.

Tak więc jeśli zauważysz, że niektóre umiejętności (mowa, sprawność ruchowa, samodzielność lub koncentracja) Twojego dziecka znacząco różnią się od umiejętności rówieśników, warto skontaktować się ze specjalistą bo czas ma tu ogromne znaczenie. Im wcześniej rozpoczniemy odpowiednie działania, tym łatwiej można wyrównać ewentualne trudności i wzmocnić mocne strony dziecka.

Najpierw udaj się do lekarza pediatry/specjalisty np: lekarza rehabilitacji, neurologa, psychiatry, ortopedy, okulisty, laryngologa aby wydał zaświadczenie lekarskie stwierdzające opóźnienia/zaburzenia/niepełnosprawność, które są podstawą do wydania opinii WWR. Istotne jest aby w zaświadczeniu był wyszczególniony rodzaj zaburzenia lub niepełnosprawności oraz stwierdzenie potrzeby WWR ze względu na przyczynę:

• Opóźniony lub zaburzony rozwój psychoruchowy
• Niepełnosprawność ruchowa w tym z afazją
• Niepełnosprawność intelektualna
• Niepełnosprawność sprzężoną
• Autyzm i Zespół Aspergera
• Zaburzenia wzroku, słuchu, mowy

Po otrzymaniu zaświadczenia udaj się do Publicznej Poradni Psychologiczno–Pedagogicznej (sprawdź pod opieką której poradni znajduje się przedszkole Twojego dziecka) i zgłoś dziecko na diagnozę wypełniając wniosek o wydanie opinii dołączając zaświadczenie lekarskie bądź inne dokumenty potwierdzające potrzebę wczesnego wspomagania rozwoju.

Po otrzymaniu opinii, możesz skorzystać z bezpłatnych zajęć WWR w placówkach takich jak MY. Zapraszamy do kontaktu.

Terapia pedagogiczna jest przeznaczona głównie dla dzieci i młodzieży z trudnościami w nauce, takich jak dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia, problemy z koncentracją czy nieharmonijny rozwój, ale także dla dzieci ze wspomnianymi zaburzeniami, jak ADHD, czy z problemami emocjonalnymi lub społecznymi, wpływającymi na funkcjonowanie w szkole. Terapia pomaga rozwijać deficyty, wspiera wszechstronny rozwój i buduje pewność siebie, wyrównując szanse edukacyjne.

Dla kogo konkretnie przeznaczona jest terapia?

• Dzieci z dysfunkcjami rozwojowymi: zmagające się z dysleksją (trudności w czytaniu), dysgrafią (trudności w pisaniu), dysortografią (błędy ortograficzne) lub dyskalkulią (problemy z matematyką).
• Dzieci z zaburzeniami koncentracji i uwagi: mające problemy ze skupieniem się na zadaniach, będące nadpobudliwe psychoruchowo (np. z ADHD), lub wykazujące trudności w zapamiętywaniu informacji.
• Dzieci z problemami emocjonalnymi: które mają niską samoocenę, doświadczają stresu szkolnego lub trudności w regulacji emocji, co wpływa na ich motywację i chęć do nauki.
• Dzieci z innymi problemami edukacyjnymi: które doświadczają trudności z organizacją nauki, obniżoną sprawnością manualną czy koordynacją wzrokowo–ruchową, a także osoby z nieharmonijnym rozwojem.
• Dzieci w trudnych sytuacjach życiowych: po dłuższej nieobecności w szkole, po chorobie, w wyniku zmian otoczenia lub trudnych wydarzeń rodzinnych, potrzebujące wsparcia w powrocie do równowagi i odbudowaniu poczucia sprawczości.

Terapia psychologiczna dla dzieci wskazana jest w przypadku problemów z emocjami (lęk, depresja, agresja), zachowaniem (ADHD, tiki, problemy w relacjach), rozwoju (opóźnienia, zaburzenia spektrum autyzmu), a także w reakcji na trudne wydarzenia życiowe, takie jak trauma czy rozwód rodziców. Stosuje się różnorodne metody, w tym terapię poznawczo-behawioralną (CBT), terapię psychodynamiczną, terapię przez zabawę oraz terapię systemową, aby pomóc dziecku radzić sobie z trudnościami i wspierać jego rozwój.

Kiedy warto zgłosić się do psychologa dziecięcego?

• Problemy emocjonalne: silne lęki, fobie, niekontrolowana agresja, przewlekły smutek, przygnębienie, niska samoocena, objawy somatyczne stresu, takie jak bóle brzucha czy problemy ze snem.
• Problemy behawioralne: niepokojące zachowania, nieumiejętność nawiązywania relacji z rówieśnikami, brak wytrwałości w zadaniach, zaburzenia snu, tiki, jąkanie się.
• Trudności rozwojowe: zaburzenia ze spektrum autyzmu, niepełnosprawności intelektualne, opóźnienia psychoruchowe, zespoły genetyczne, mózgowe porażenie dziecięce.
• Problemy społeczne: brak poczucia bezpieczeństwa w kontaktach z innymi, trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami i nauczycielami, brak umiejętności współpracy.
• Sytuacje kryzysowe: przeżywanie stresujących wydarzeń, takich jak rozwód rodziców, przeprowadzka, śmierć bliskiej osoby, czy inne sytuacje traumatyczne.
• Podejrzenie ADHD: nadpobudliwość psychoruchowa, problemy z koncentracją i wytrwałością w działaniu.

Terapia logopedyczna skierowana jest dla dzieci, które mają trudności w rozwoju mowy lub komunikacji, na przykład w przypadku opóźnionego rozwoju mowy, wad wymowy (np. seplenienie, rotacyzm), jąkania, problemów z rozumieniem języka, trudności w czytaniu i pisaniu, problemów z połykaniem, zaburzeń neurologicznych (np. po udarze, w autyzmie) czy wad aparatu mowy (np. rozszczep wargi). Wskazaniem do wizyty u logopedy jest każda sytuacja, gdy rodzic ma wątpliwości dotyczące prawidłowego rozwoju mowy dziecka w porównaniu do rówieśników.

Dla jakich dzieci terapia logopedyczna jest wskazana?

• Opóźniony rozwój mowy lub jego nietypowy przebieg – gdy dziecko mówi mało lub wcale, nie buduje zdań, lub ma ubogi zasób słów.
• Wady wymowy – problemy z artykulacją głosek, takie jak seplenienie (zamiana głosek na inne) lub rotacyzm (nieprawidłowa wymowa „r”).
• Zaburzenia płynności mowy – na przykład jąkanie, czyli powtarzanie sylab, głosek lub zacinanie się podczas mówienia.
• Problemy z rozróżnianiem dźwięków mowy (słuch fonematyczny) – co może prowadzić do trudności w czytaniu i pisaniu.
• Trudności z czytaniem i pisaniem – dysleksja, dysgrafia, problemy z rozumieniem tekstu.
• Problemy z funkcjami pokarmowymi – dzieci, które mają trudności z gryzieniem, żuciem, połykaniem lub często oddychają przez usta.
• Zaburzenia neurologiczne – np. mózgowe porażenie dziecięce, afazja, dyzartria.
• Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) – dzieci z autyzmem często mają trudności w rozumieniu i używaniu języka.
• Złożone niepełnosprawności

Terapia integracji sensorycznej (SI) przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci, ale także dorosłych, którzy doświadczają trudności z prawidłowym odbiorem i reakcją na bodźce zmysłowe. Wskazania obejmują nadwrażliwość lub niedostateczną wrażliwość na dotyk, dźwięki czy światło, problemy z koncentracją, koordynacją ruchową, równowagą, a także trudności w nawiązywaniu relacji społecznych. Terapia jest pomocna w przypadku zaburzeń takich jak: zaburzenia ze spektrum autyzmu, ADHD, zespół Downa, dyspraksja, a także jako działania profilaktyczne u dzieci z grupy ryzyka.

Dla kogo terapia SI?

• Dzieci z nadwrażliwością lub niedostateczną reakcją na bodźce: Niechęć do dotyku, przytulania, nietypowe reakcje na metki w ubraniach. Nadwrażliwość na dźwięki, światło, zapachy. Problemy z jedzeniem, wybiórczość pokarmowa. Trudności z rutynowymi czynnościami, jak mycie, czesanie.
• Dzieci z problemami w sferze ruchowej i koordynacji: Nadpobudliwość, nadmierna potrzeba ruchu, wspinanie się bez lęku. Problemy z równowagą, potykanie się, częste upadki. Trudności z koordynacją wzrokowo-ruchową.
• Dzieci z trudnościami w koncentracji i zachowaniu: Problemy z koncentracją uwagi w szkole. Nadmierne pobudzenie lub apatia. Problemy z funkcjonowaniem w grupie rówieśniczej.
• Dzieci z chorobami i zaburzeniami rozwojowymi: Autyzm, zespół Aspergera. ADHD, zespół Downa. Mózgowe porażenie dziecięce (MPDz). Dzieci z grupy ryzyka (wcześniactwo, zagrożona ciąża, czynniki dziedziczne).

Terapia fizjoterapeutyczna jest przeznaczona dla niemowląt, dzieci i młodzieży zmagających się z różnymi problemami rozwojowymi, neurologicznymi, ortopedycznymi czy sensorycznymi, w tym m.in. z wadami postawy, opóźnieniami w rozwoju ruchowym, mózgowym porażeniem dziecięcym, a także po urazach. Fizjoterapeuci pracują z pacjentami od urodzenia do około 18. roku życia, pomagając im osiągnąć potencjał fizyczny poprzez specjalistyczne metody jak NDT Bobath czy metoda Vojty.

Dla jakich dzieci i problemów?

• Dziecko ma zaburzenia rozwoju neurorozwojowego: dotyczy to dzieci z opóźnieniami w osiąganiu kamieni milowych rozwoju ruchowego, zaburzeniami genetycznymi (np. zespół Downa) czy uszkodzeniami mózgu (np. mózgowe porażenie dziecięce).
• Występują wady postawy: dzieci z tendencją do garbienia się, koślawością kolan i stóp czy innymi nieprawidłowościami w budowie układu ruchu.
• Zauważalne są zaburzenia napięcia mięśniowego: niedobór (hipotonia) lub nadmierne (hipertonia) napięcie mięśniowe.
• Dziecko doświadczyło urazu: fizjoterapia pomaga w powrocie do zdrowia po złamaniach, zwichnięciach czy innych urazach.
• Wspomagany jest rozwój niemowląt: wczesna interwencja jest kluczowa dla prawidłowego rozwoju, szczególnie u wcześniaków czy po ciężkich porodach.
• Pojawiają się problemy sensoryczne: dzieci z nadwrażliwością na dotyk lub innymi dysfunkcjami sensorycznymi.
• Obserwowane są nieprawidłowości w zachowaniu ruchowym: dziecko unika aktywności fizycznej, ma problemy z koordynacją czy równowagą.